Puedo escribir los versos más tristes esta nochepor Pablo NerudaPuedo escribir los versos más tristes esta noche.
Escribir, por ejemplo : 'La noche está estrellada,
y tiritan, azules, los astros, a lo lejos'.
El viento de la noche gira en el cielo y canta.
Puedo escribir los versos más tristes esta noche.
Yo la quise, y a veces ella también me quiso.
En las noches como ésta la tuve entre mis brazos.
La besé tantas veces bajo el cielo infinito.
Ella me quiso, a veces yo también la quería.
Cómo no haber amado sus grandes ojos fijos.
Puedo escribir los versos más tristes esta noche.
Pensar que no la tengo. Sentir que la he perdido.
Oir la noche immensa, más inmensa sin ella.
Y el verso cae al alma como al pasto el rocío.
Qué importa que mi amor no pudiera guardarla.
La noche está estrellada y ella no está conmigo.
Eso es todo. A lo lejos alguien canta. A lo lejos.
Mi alma no se contenta con haberla perdido.
Como para acercarla mi mirada la busca.
Mi corazón la busca, y ella no está conmigo.
La misma noche que hace blanquear los mismos arboles.
Nosotros, los de entonces, ya no somos los mismos.
Ya no la quiero, es cierto pero cuánto la quise.
Mi voz buscaba el viento para tocar su oído.
De otro. Será de otro. Como antes de mis besos.
Su voz, su cuerpo claro. Sus ojos infinitos.
Ya no la quiero, es cierto, pero tal vez la quiero.
Es tan corto al amor, y es tan largo el olvido.
Porque en noches como ésta la tuve entre mis brazos,
mi alma no se contenta con haberla perdido.
Aunque ésta sea el último dolor que ella me causa,
y éstos sean los últimos versos que yo le escribo.
Tonight I can write the saddest linestranslated into English by W.S. Merwin
Tonight I can write the saddest lines.
Write, for example,'The night is shattered
and the blue stars shiver in the distance.'
The night wind revolves in the sky and sings.
Tonight I can write the saddest lines.
I loved her, and sometimes she loved me too.
Through nights like this one I held her in my arms
I kissed her again and again under the endless sky.
She loved me sometimes, and I loved her too.
How could one not have loved her great still eyes.
Tonight I can write the saddest lines.
To think that I do not have her. To feel that I have lost her.
To hear the immense night, still more immense without her.
And the verse falls to the soul like dew to the pasture.
What does it matter that my love could not keep her.
The night is shattered and she is not with me.
This is all. In the distance someone is singing. In the distance.
My soul is not satisfied that it has lost her.
My sight searches for her as though to go to her.
My heart looks for her, and she is not with me.
The same night whitening the same trees.
We, of that time, are no longer the same.
I no longer love her, that's certain, but how I loved her.
My voice tried to find the wind to touch her hearing.
Another's. She will be another's. Like my kisses before.
Her voide. Her bright body. Her inifinite eyes.
I no longer love her, that's certain, but maybe I love her.
Love is so short, forgetting is so long.
Because through nights like this one I held her in my arms
my sould is not satisfied that it has lost her.
Though this be the last pain that she makes me suffer
and these the last verses that I write for her.
Kaya kong magbitiw ng bitter wordsnakakaaliw na version ni Mark AngelesKaya kong magbitiw ng bitter words ngayong gabi.
Mag-scribble-skribulan halimbawa: "Ang gabi ay pilantod
at nangangalantutay, bugbog-sarado, ang mga bituin sa malayo.
Paruo't parito ang hangin at ngumangawang parang baka.
Kaya kong magbitiw ng bitter words ngayong gabi.
Labs ko sya, at minsan daw labs niya rin ako.
Sa mga gabing tulad nito, nilalamas ko siya sa aking kandungan.
Nilalaplap ko siya sa silong ng marvelous na kalangitan.
Labs niya ko, at minsan labs ko rin siya.
Panong di ko mamahalin ang malalaki't bilugan niyang mga mata—
parang pugita?
Kaya kong magbitiw ng bitter words ngayong gabi.
Imagine kong wala siya sakin. Ma-feel kong na-lost ko na siya.
Mapakinggan ko ang gabing OA, mas lalong OA dahil wala siya.
At ang talinghaga ay dumidila sa malay tulad ng hamog sa talahib.
Ano pa ba’ng meron diyan, Ineng, kung hindi siya mapapasaakin?
Period. Sa malayo, may ngumangawa. Sa malayo.
Aburido ang multo ko sa pagkawala niya.
At para bagang nandyan lang siya sa tabi-tabi, hinahanap ko pa siya.
Hinahanap siya ng puso ko, kapag wala siya sa tabi ko.
Ang gabi ring ito'y nagkukulapol ng dirty white sa mga troso.
Hindi na kami ang dating kaming kami.
Hindi ko na siya labs, pramis, pero labs na labs ko siya dati.
Hinahagilap ng hininga ko ang hangin para bugahan siya.
Nilalaplap na siya ng iba, tulad ng paglaplap ko sa kanya.
Ang boses niya, ang seksi nyang wankata, ang for layp niyang mga mata.
Hindi ko na siya labs, pramis, pero medyo labidabs ko pa rin siya.
Maigsi lang ang lablayp ko pero ang makalimot
sangkatutak na 50 golden years ang inaabot.
Dahil sa mga gabing ganito nilalamas ko siya sa aking kandungan,
aburido ang multo ko sa pagkawala nya.
Kahit ito na ang last chance ko para magmaasim
at ito na rin ang huling chuminess ko sa kanya.
