Lumang Lihim

by Ewong Martines

minsan,
    nagbahagi
   ang iyong ina
ng isang kwentong
    nagpása-pása
mula sa kanyang ina,
    mula’t mula pa sa lahat ng ina bago siya: 
tungkol sa misteryo ng mariposa. aniya,  
‘di namamatay ang mariposa.  maliban na lang
 kung sila’y ating sunugin, o tapakan,  o  kainin,
lilipad sila nang walang hanggan sa hardin
                                                                                ng melancholia.
binubulong ng mariposa,  sabi pa niya, ang kanilang lihim
sa mga bulaklak  na ‘di naman nakikinig. hinahagod at sinusuyo,
pinupuri kanilang samyo.  ngunit ang isteymen at pistil
                ay magsing-irog          na ‘di naniniwala
sa mga kwento     ng palaboy 
na bahaghari.
kaya’t itong mariposa,
lumilipat na sa ibang bulaklak
na ‘di pa rin namamansin.
at nakakaalala.    maglalakbay itong sunod
sa himpapawid, sa kakahuyan,  sa tabing-ilog,    sa kabukiran,   
hanggang matunton nito    kung saan ang araw at dagat
   ay nagkahagkan.
 sa pagkakataong ito,  ang mariposa’y      halos gula-gulanit,
                                 ngunit sadya pa ring marikit.   

                                         at ngayong ako’y papalipad na,
ang mga lumang lihim na aking tangan 
ay lubhang mahiwaga
upang isiwalat pa.

_____________________________
*translated from an earlier poem.