At ngayon ngang humupa na ang unos
Kay sarap sanang may mayakap at mahaplos.
O Ondoy, mahal kong Ondoy,
lintik kang bagyo ka—
‘Wag ka nang magbabalik!
‘Pagkat ‘twing lilisan ang tulad mo’y
Lalo lamang akong nananabik
Sa mahigpit niyang yapos
at matatamis niyang halik.
Ano pa’ng silbi ng mabuhay at makaligtas
Kung kami’y magkawalay (pa rin) ng landas?
Kaya naman, Ondoy, dinggin ‘tong pakiusap:
Dito’y ‘wag na ‘wag ka nang magagawi
At muling salantain ang puso kong sawi.
No comments:
Post a Comment