Hinggil sa malayang kalikasan ng mga bagay

by Ewong Martines

                                               Grabedad:
                         Kung paano lalong bumibigat
                                                                      Sa tuwing ito’y ating dinadalumat.
          Ang tánging tumatangis: isang gripo,
                                                                      Ngunit ang panaghoy, dinig sa buong bahay.
                                  Mainam na namumuhay: 
                                                                      Isang segundo,
Na lalamunin lang, lagi’t walang-humpay,
                                                                      Ng hayok na bibig ng orbito ng daigdig, 
 Wari’y sinusubukang bigyang-kahulugan 
                                                                      Yaong tinawag na walang hanggan. Ito ang katuturan
          Ng oras, wika mo: sa ere’y ‘di makita,
                                                                      Ngunit sa puso’y nakikintal:   
                                                        Isang musika.

                                                                     ‘Wag pigilin ang boses mula sa’yong loob,
          Sabi mo: isang munting ibong maya, 
                                                                      Lumalaya mula itlog ng kanyang ina, 
     Humihikab nang tila bukang-liwayway.
                                                                      At kung sakaling labis na ang ingay,
Pawalán na tulad ng lahar na rumaragasá
                                                                      Na siya rin namang lumilikha 
                     Ng magandang tanawi’t aplaya. 
                                                                      Naniwala ako sa’yong pahayag:
                                                        Probabilidad,
                                                                      Ating matalik na kaibigan,
                      Pinakamahusay na imbensyon 
                                                                      Ng Panginoon. Winika mo ito upang ako
         Ay manalig na sa ibabaw nitong koro
                                                                      Mga boses nati’y muling magtatagpo. 

                                                           At sa wakas, 
                                                                      Sa panahong ang isang bagay 
 Ay naging pakay, may dalawang akto 
                                                                      Ng pag-ibig patungong langit:  
                                   Tayo'y nang magkasala,
                                                                      Halina't umawit.

________________________________
*poem is translated from the English original.